سندرم دست بیگانه (بی قرار) چیست؟

در سندرم دست بیقرار یا پای بی‌قرار ما بیشتر سوزش و نیاز به حرکت دادن و سوزن سوزن شدن دست یا پا را داریم. 
 

در سندرم دست بیقرار یا پای بی‌قرار ما بیشتر سوزش و نیاز به حرکت دادن و سوزن سوزن شدن دست یا پا را داریم. در این حالت حرکت دادن اندام‌ها باعث تسکین، می‌شود. عللی که برای سندرم دست‌بی‌قرار و پای بی‌قرار ذکر می‌شوند: مصرف الکل، کم خونی ناشی از فقر آهن، نارسایی کلیوی، دیابت، اختلال عصبی محیطی، بیماری پارکینسون، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی، داروهای ضد آلرژی، و داروهای ضد التهاب، بارداری، به ویژه در سه ماه آخر بارداری است.
 
سندرم دست بیگانه یک بیماری عصبی نادر است که باعث می شود یک دست به اراده آزاد خود عمل کند
 

در سندرم دست بیگانه ، دست تحت کنترل ذهن نیست و انگار ذهن خود را دارد. دست آسیب دیده در طی حمله ها با صاحب خود احساس بیگانه می کند و به نظر می رسد برای انجام وظایف غیر عمدی به عمد حرکت می کند.

سندرم دست بیگانه در حالی که می تواند کودکان را نیز مبتلا کند ، معمولاً در بزرگسالان رخ می دهد.
 
سندرم دست بیگانه توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود. برخی از افراد بعد از سکته مغزی، تروما یا تومور دچار سندرم سندرم دست بیگانه می شوند. بعضی اوقات با سرطان ، بیماریهای عصبی و آنوریسم مغز نیز همراه است.
 
سندرم دست بیگانه با جراحی های مغز که دو نیمکره مغز را از هم جدا می کند نیز  مرتبط است. این ممکن است یک برش در طول کالوس کالوسوم باشد.کالوس کالوسوم نیمکره های مغز را تقسیم می کند و امکان برقراری ارتباط بین دو طرف را فراهم می آورد. جراحی هایی برای معالجه صرع گاهی اوقات از این طریق بر مغز تأثیر می گذارد. 
 

بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است. دست آسیب دیده ممکن است غیر ارادی حرکت کند و وظایف و اقدامات هدفمند را انجام دهد. گفته می شود دست بدون کنترل شناختی یا آگاهی حرکت می کند. گویا توسط شخص دیگری کنترل می شود یا ذهن خود را دارد.
 
این دست ممکن است گاهی اوقات به طور مکرر یا اجباری صورت شما را لمس کند ، پیراهن را لمس کرده یا یک شیء را انتخاب کند. این دست ممکن است دست به اقدامات مخالف خود نیز بزند مانند بستن یک کشو که دست دیگر باز کرده یا باز کردن دکمه های پیراهنی که با دست دیگر بسته اید. دست بیگانه عدم همکاری می کند و ممکن است اقدامات نادرست انجام دهد و یا موفق به انجام دستورات مغز نباشد.
 
افراد مبتلا به سندرم دست بیگانه ممکن است احساس کنند که دست یک اندام خارجی است یا به آنها تعلق ندارد. با این حال ، آنها مالکیت اندام را انکار نمی کنند ، که می تواند در سایر اختلالات رخ دهد.
 
بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است.
 

پزشک ممکن است با مشاهده و ارزیابی، سندرم دست بیگانه را تشخیص دهد. تشخیص سندرم دست بیگانه پیچیده است زیرا این یک اختلال عصبی است که فاقد یک مولفه روانپزشکی است. این امر تشخیص را دشوارتر می کند زیرا مسائل رفتاری از سندرم دست بیگانه رایج است. علائم گاهی اوقات می تواند به یک اختلال روانپزشکی نسبت داده شود، که ممکن است برای فرد مبتلا ناامید کننده باشد.
 

هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد. روش های درمانی و گزینه های دارویی برای سندرم دست بیگانه فاقد پیشرفت است، اما دانشمندان در حال کار بر روی درمان ها برای کاهش علائم هستند. افرادی که مبتلا به سندرم دست بیگانه پس از بیماری مغزی یا سکته مغزی هستند ممکن است بعد از مدتی بهبود پیدا کنند. با این حال، بهبودی برای افرادی که دارای بیماریهای عصبی هستند کمتر موفقیت آمیز است.
 
این بیماری ممکن است با استفاده از روشهای کنترل عضلانی مانند سم بوتولینوم (بوتاکس) و داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی درمان یا مدیریت شود. بنزودیازپین ها در برخی موارد موفقیت آمیز بوده است ، اما به نظر می رسد تکنیک های رفتاری سودمندتر هستند.
 
جعبه آینه درمانی، تکنیک های شناخت درمانی و یادگیری روش های رفتاری می تواند به مدیریت علائم کمک کند. گاهی اوقات فرد سعی می کند با نگه داشتن دست در زیر پاهای خود یا نشستن بر روی آن، دست بیگانه خود را مهار کند. 
 

در اینجا چند واقعیت در مورد سندرم دست بیگانه وجود دارد:
اولین بار در سال 1909 کشف شد.
سندرم دست بیگانه معمولاً بر روی دست چپ اثر می گذارد.
یکی از شخصیت های فیلم استنلی کوبریک در سال 1964 دکتر استرنجلوودارای سندرم دست بیگانه است. به همین دلیل، برخی از افراد به سندرم دست بیگانه به عنوان سندرم دکتر  استرنجلاو مراجعه می کنند.
چند مورد گزارش شده است که دست بیگانه سعی خواهد کرد به فرد آسیب برساند.
بعضی افراد دست بیگانه خود را نامگذاری می کنند.

منبع: سایت بیتوته